W tym roku konferencja organizowana jest przez Muzeum Tadeusza Kościuszki w Solurze w Szwajcarii. Wspracia finansowaego w organizacji Konferencji udzieliło tradycyjnie już Ministerstwo Kultury i Dziedzictwa Narodowego oraz w tym roku także Kancelaria Prezezsa Rady Ministrów Rzeczpospolitej Polskiej.
Tematem tegorocznej sesji Stałej Konferencji były wielce zasłużone i wybitne postacie – Polacy, których spuścizny przechowywane są w archiwach poszczególnych instytucji człnkowskich Stałej Konferencji MABPZ. Do odczytu podczas obrad sesji otwartych zgłoszono 11 referatów tematycznie związanych z motywem przewodnim 45. sesji MABPZ.
Wśród zaproszonych gości spoza Konferencji znaleźli się, jak co roku, przedstawiciele najważniejszych archiwów i bibliotek w Kraju; w tym, m.in.: Instytutu Pamięci Narodowej (IPN), Naczelnej Dyrekcji Archiwów Państwowych (NDAP), Biblioteki Narodowej (BN), Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego (MKiDN), Narodowego Instytutu Polskiego Dziedzictwa Kulturowego za Granicą POLONIKA oraz Archiwum Polskiej Akademii Nauk.
Stała Konferencja Muzeów, Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie (MABPZ) została założona w 1979 r. w Muzeum Polskim w Rapperswilu. Jest organizacją zrzeszającą muzea, archiwa i biblioteki polskie poza granicami kraju,
Jako cel Konferencja stawia sobie koordynację działalności instytucji członkowskich, otaczających swoją troską dorobek i rozwój kultury polskiej oraz prezentujący wolnemu światu jej bogactwo i nierozerwalność z humanistyczną kulturą europejską.
Stała Konferencja jest nieformalnym zgromadzeniem 25 polskich instytucji (muzeów, archiwów i bibliotek) z siedzibami w 9 krajach, rozrzuconych na 4 kontynentach. Archiwa, Muzea i Biblioteka PICROl są członkiem MABPZ.
Czekamy na podzielenia się z nami wrażeniami z udziału w Stałej Konferencji Archiwów i Bibliotek Polskich na Zachodzie.
Czy wiecie, że od 8 lipca 1815 r. do swej śmierci – 15 października 1817 r. Tadeusz Kościuszko mieszkał w Solurze przy Gurzelngasse 12 w domu rodziny Zeltnerów. Tu właśnie 27 września 1936 r. zostało otwarte Muzeum Kościuszki.
10 października 1817 r., T. Kościuszko będąc już chorym, spisał testament, zgodnie z którym swoje serce przeznaczył dla swojej ulubienicy – Emilii Zeltnerówny. Zmarł 15 października, a w cztery dni później miał uroczysty pogrzeb w solurskim kościele OO. Jezuitów. Emilia, już jako żona hrabiego Morosini, serce generała zabrała do posiadłości rodzinnej swojego męża w miasteczku Vezia (południowa strona Alp szwajcarskich) i umieściła w kapliczce grobowej (jest tu tablica pamiątkowa). Stąd w 1895 r. przewieziono je do Rapperswilu, zaś w 1927 r. do Warszawy (znajduje się na Zamku Królewskim).
Zdjęcia: FB PICROL
Tekst na podstawie: mabpz.org oraz archiwum2000.tripod.com
